لِس يا چوب دستي

وسيله دست همه چوپانان منطقه ماست . اين چوب دستي در زبان تالشي " لِس " يا " فترا لِس " بمعني چوب دستي درخت ازگيل و يا " سِرا لِس " بمعني چوب دستي قرمز ناميده مي شود . اين چوب دستي معمولاً به دليل سفت و محکم بودن از شاخه هاي درخت ازگيل کوهي درست مي شود . چوب دستي تالشان از قدمت تاريخي بسيار طولاني برخوردار است بطوريکه در صفحات 315 و 321 کتاب "سر زمين جاويد" نوشته ماريژان موله - هرتزفيلد و گريشمن اروپايي و ترجمه ذبيح اله منصوري چنين آمده است : سربازان تالشي در جنگ ايران با يونان از چماق هاي مخصوصي استفاده مي کردند که وقتي اين چماق برکلاه کاسکت سربازان يوناني فرود مي آمد کلاه شکسته و تکه هاي آن بر سر سربازان يوناني فرو مي رفت و آنها را از پاي در مي آورد . (بنا بر روايتي در اين جنگ 4000 سرباز تالشي حضور داشتند ).

اما در زبان و فرهنگ  تالشان لِس از جهت کار برد به دو گروه تقسيم مي شود : 

دسته لِس : به معني چوبِ دستي که معمولاً هنگام بيرون رفتن از خانه ، مردان تالشي آن را به دست مي گيرند و معمولاً ظريف و خوش رنگ است . اين چوب دستي هر مقدار زيبا باشد نشانگر شخصيت صاحب اوست . تالشها سعي مي کنند در عروسيها و اجتماعات مختلف خود از چوب دستي هاي قشنگي استفاده کنند . .

:ادامه مطلب:

نوشته شده در دو شنبه 14 مرداد 1392برچسب:سرا لس , چوب دستی ,تالش,مناظر تالش,چوپان,چوپان تالش,ساعت 15:2 توسط سید صلاح الدین شرفی| |