تالـــــــــــــــــــــــــــش

کودک اینجـا هوشیـار و عـالـم است

استخـوانـی بر گـلـوی ظـالـم اسـت

زن در اینـجـا مـرد میــدان عــمـل

نقـطـه ی پـرگـار ایـمـان عـمـل

بر تنـش تن پـوشی از شـولای عشق

نـیــنـوایی دارد انـدر نـای عــشـق

عشق او صاف و صفای مصحـف است

چون حنـای عشق را بر دسـت بسـت

هست ((تالش )) همچو رودی پر خروش

خـونـش از مـردانـگی آیـد بـه جـوش

گـر شنیـدی نسـل تالش سر کش است

سخـت همچـون صخره و آهن وش است

گـو شـمـالی هـا به اسـکنـدر زدیـم

شـأن تیـمـوری به خـاکـستـر زدیـم

پـشـت مـا در پیـش ظـالم خـم نشـد

هـمـت مــردانـه ی مـا کــم نــشـد

گـاه چــون سیـلاب بنیـان کـن شــویم

مــوج از دریــا نــدارد هـیــچ بـیـم

مــرز دار خـطــه ی عـلـم و هـنـر

در مـصـاف خـصـم چـون شـیـران نـر

ما هـمـه چـون خـار چـشـم دشـمـنیـم

الـغـرض بیـگانـه از مـا و مـنـیـم

مــردم ایـنـجـا در نـجـابـت شـهـره انـد

دشـمنـان خـلـق چـون خـر مـهـره انـد

تالـشـی – یعـنی : شـرف- یعـنی : وقـار

جـوهـر جـوش و خـروش و هـوش و کـار

اسـتـواری را ز کــوه آمــو خــتیــم

زیــن سبـب بـر ظـلم و ظـالم تـوختیـم

در دل صـحـرا چـو لالـه سـوخـتـیـم

هـم لـب از گـفتـار نــا حــق دوخـتـیـم

((تالشی )) حق گفت – گر شد سر به دار

آری حـق گفتـیـم حـق – بـا افتـخـار

ما – صـفـا از چـشمـه سـار آمـوخـتـیـم

عـشـق را از کـوهـسـار آمـوخـتـیـم

همـچــو دریایـیـم و مـوج نـاشــکـیـب

مــوج نـا آســـوده و محـنـت نـصـیـب

راش کــوه ســر بلنــد (( تالـشیــم ))

هـمـقـریـن و شـأن بنـد (( تالـشـیـم ))

مـستـی مـا مـستـی مـردانـگی اسـت

در غــرور مــا شــرف – آزادگــی اسـت

ســرزمین تـالش هـر جـا سبـز بـاد

نیــز در تـاریـخ دلــهـا سبــز بـاد

استاد فرامرز مسرور ماسالی*روحش شاد*